Net als anderen vinden wij het HEERLIJK als mensen een kijkje in de keuken geven van hun eigen financiële situatie. Zoals aflosverhalen: HOEVEEL los je extra af op je hypotheek, wat is hierbij je DOEL en hoe pak je het aan? In dit blog vertel ik mijn eigen aflosverhaal en geef ik de exacte cijfers prijs. Tijdens het schrijven werd het meer en meer tekst, dus heb ik het verhaal opgedeeld in 3 blogs, die ik de komende tijd zal posten.
In deel 1 legde ik uit hoe het 'afloszaadje' geplant is en noemde ik de bedragen rondom mijn hypotheek. In dit deel vertel ik hoe ANGST van mij een soort kluizenaar maakte. Deel 2: een periode van stress en onzekerheid
Nadat ik te horen kreeg dat mijn baan verre van zeker was, vlak nadat ik een appartement had gekocht, brak er een voor mij STRESSVOLLE en angstige periode aan: wat gebeurt er als ik straks geen (nieuwe) baan heb en mijn nieuwe appartement niet kan betalen? De huur van mijn studentenkamer was iets van 350 Euro inclusief GWE, de maandelijkse rente van mijn koopwoning was 860,- Euro. En daar kwamen dan nog andere maandelijkse VASTE LASTEN, zoals servicekosten, GWE en verzekeringen e.d. bij.
Ik heb altijd gewerkt sinds het kon, dus (bij)banen gehad sinds mijn 15e en had daardoor lang recht op WW. Als young professional zit je daar alleen echt niet op te wachten. Ik wilde gewoon werken! Plus, het doet iets met je zelfvertrouwen en ego, dit soort dingen. Je haalt toch veel van je ‘IK’ uit je werk. Wat en wie ben je, zonder (betaalde) baan? Bij mij zaten er in ieder geval veel GEVOELENS van onzekerheid, of dat nou TERECHT was of niet. Ik zette per direct alle luxe-uitgaven stop: alle abonnementen en lidmaatschappen (tv, sportschool, tijdschriften, de krant), niet meer uit eten, geen nieuwe kleding en andere ‘spullen’, NIETS. Ik werd veel minder sociaal en ging echt een beetje leven als een kluizenaar, om maar niet ONNODIG geld te hoeven uitgeven. Niet iedereen in mijn omgeving snapte dit (‘ontspannen is toch ook goed?’ en ‘je moet toch ook leuke dingen blijven doen?’), maar onthoud dat ik geen partner of rijke ouders als vangnet had. Het voelde echt alsof ik op MEZELF aangewezen was en voor een groot deel was dat ook zo. Het ERGSTE wat er in mijn hoofd kon gebeuren? Dat mijn huis verkocht zou worden via een executieveiling en dat ik bij mijn ouders zou moeten wonen. De belangrijkste actie op dit moment was op zoek naar een nieuwe baan. Uiteindelijk maakte ik een lijst van dingen die ik belangrijk vond in mijn werk. Met de kennis die ik had opgedaan tijdens mijn eerste ‘echte’ baan en de geleerde lessen, had ik namelijk een veel helderder beeld van wat ik wilde en écht belangrijk vond. Met deze lijst in mijn hoofd, brak er een periode aan van intern en extern solliciteren. Ik heb dat aangepakt als een soort PROCESMATIGE taak: ik moest van mezelf minimaal elke week een brief versturen. Al met al ben ik een maand of 3 echt werkloos geweest. Na enige tijd, was ik in de luxepositie dat ik kon kiezen uit twee leuke aanbiedingen, overigens beiden extern. Uiteindelijk koos ik voor de baan waar ik meer DOORGROEIMOGELIJKHEDEN zag en die ook nog eens dichterbij huis was. Daarbij ging ik van een 36-urige werkweek naar 40 uur in de week werken. Mensen zeiden dat dat ‘moeilijk’ zou zijn en ‘echt wennen’. Ik vond het echter helemaal niet moeilijk! Zoals ik al zei: ik wilde graag werken en koos liever voor meer inkomen dan meer vrije tijd. En daarbij, ik wist dat ik de mogelijkheid had minder te werken als ik dat wilde. Omlaag tot en met 32 uur in de week was bij de nieuwe werkgever geen probleem. Het was geen leuke periode, maar wel de START van mijn FIRE-verhaal. Al wist ik dat toen nog niet. Wat ik wel wist, is dat ik het gevoel van afhankelijk te zijn van de overheid en/ of een werkgever, helemaal niet fijn vond. Terug naar Gerhard Hormann en zijn boek 'Hypotheekvrij!'.
Zus A kwam hier op een gegeven moment heel enthousiast mee aanzetten. “Je moet dit echt lezen, wat een inzichten! Ik ben geïnspireerd, we moeten ook extra gaan aflossen op de hypotheek”. Mind you, dit was in een tijd dat dat nog helemaal niet zo populair en normaal was als nu. Als je het hierover had met anderen, begonnen ze steevast over de hypotheekrenteaftrek en het zijn van een ‘DIEF van je eigen portemonnee’.
Maar zoals meneer Hormann zo fijntjes in zijn boek opmerkt: ‘waarom gun je de overheid niet, wat je de hypotheekverstrekker wel gunt?’ Makes sense: de overheid, dat zijn ‘wij’. De banken verdienen met de (hypotheek)rente die ze ontvangen mooie bonussen voor zichzelf. Bonussen die ze NIET steken in beter onderwijs, onderhoud aan infrastructuur en onze gezondheidszorg, om maar een aantal belangrijke zaken te noemen waaraan de overheid ons belastinggeld uitgeeft. En met dat boek begon mijn aflosverhaal. Na het lezen besloot ik namelijk zo SNEL mogelijk van mijn hypotheek af te willen en inmiddels heb ik ruim 62 % van mijn hypotheek afgelost. Volgende week volgt het derde en laatste deel van deze serie blogs. Daarin deel ik meer over HOE ik het aflossen precies heb aangepakt.
Barometerscore bijdrage aan Project Rijk Leven (1 = klein, 5 = groot): 5
Een duidelijk DOEL! En een plan om minder afhankelijk te zijn van werkgevers en overheid! Met ondersteuning, motivatie en inspiratie van een boek dat mijn kijk op het leven heeft veranderd. Wat heerlijk om steeds beter te beseffen wat een Rijk Leven voor mij betekent.
Hoe pak jij het aflossen op je hypotheek aan en welke KEUZES maak jij hierin? Laat een reactie achter, want we vinden het zoals gezegd altijd heel interessant andermans VERHALEN te lezen!
Als je graag uitgebreider je aflosverhaal (anoniem) wil DELEN via deze site, neem dan contact met ons op, zodat we een (schriftelijk) interview met je kunnen plannen! - Zus B
0 Reacties
Uw commentaar zal worden geplaatst nadat het is goedgekeurd.
Laat een antwoord achter. |
Categorieën
Archief
Januari 2020
|
RSS-feed